Medan merupakan satu teras kepada bandar dimana ia berfungsi sebagai pusat pengumpulan dan penumpuan masyarakat, tempat terkawal dan bebas dari kesesakan. Ia mempunyai peranan dalam rekabentuk dan perkembangan bandar bukan setakat sebagai ruang terbuka untuk pelbagai pergerakan aktiviti, malah menjadi sebahagian fabrik kepada bandar yang mempamerkan ciri-ciri dan identiti setempat. Pembentukan medan merupakan sebahagian dari organisasi perancangan yangmengikut penukaran masa. Sosial ekonomi dan keadaan teknikal secara tidak kehabisan. Melalui revolusi pembangunan, cita rasa masyarakat telah berubah dan membawa satu transfomasi pandangan yang baru terhadap medan untuk generasi masa kini. Namun begitu bentuk medan dan spititualnya masih dikekalkan walaupun kemungkinan terdapat elemen-elemen di sekeliling medan mengalami kerosakan, keruntuhan atau digantikan dengan elemen yang baru. Kedudukan medan susunatur struktur bandar masih mempunyai perkaitan yang rapat. Akan tetapi memandangkan pembangunan medan perbandaran di Malaysia yang tidak mempunyai satu bentuk susunatur perancangan yang jelas, kini ia menimbulkan satu pertanyaan tentang apakah spiritual medan yang masih wujud sebagai aspek-aspek yangmendefinasikan medan perbandaran di dalam konteks Malaysia.